Interview met Norbert ter Hall, serie- en filmregisseur
Voor serie- en filmregisseur Norbert ter Hall is de Fair Practice Code welkom. We spraken hem over diversiteit en duurzaamheid in de filmbranche, en hoe diversiteit ook weer kan bijdragen aan de duurzaamheid. “Enthousiasme van jonge mensen kan de boel goed opzwepen, maar de dempende kracht van ervaren mensen zorgt ervoor dat we het tot het einde volhouden.”
Waarom is de Fair Practice Code belangrijk?
De Fair Practice Code werkt goed in bewustwording én om je keuzes bewust te maken. Dat merkte ik bij het regisseren van A’dam – E.V.A. Omdat de serie gaat over de stad Amsterdam, vonden we dat de demografie van de cast moest lijken op de demografie van de stad: dertig procent met een niet-Westerse achtergrond. Dat haalde mij uit mijn groef en dat was eigenlijk alleen maar leuk. Zo werd de arts niet een witte oude man, het type wat in mijn hoofd zit als ik aan een arts denk, maar een jonge donkere vrouw. Daar is de serie scherper en beter van geworden. Elke maker zou bevraagd mogen worden over de gemaakte keuzes. We kennen allemaal de Nederlandse romantische komedies met alleen maar witte acteurs. Is het een bewuste keuze? Supergoed. Of is er niet over nagedacht? Dan is het een gemiste kans.
Norbert ter Hall – fotografie: Catharina Gerritsen
Dit gaat over de diversiteit van de cast. Hoe kijk je naar diversiteit van je crew?
Die is net zo belangrijk. Neem de film De Belofte van Pisa, over een jongen uit een Marokkaans gezin op een witte elite-school in Amsterdam-Zuid. Het zou raar zijn als we die film hadden gemaakt met een crew van alleen maar blonde Nederlanders. Nu werd het onderwerp van alle kanten bekeken, dat geeft het gevoel dat je het samen doet, wat weer leidt tot veiligheid en vertrouwen. Dat is belangrijk voor de sfeer én voor het eindresultaat. Ga maar na: iedereen snapt dat het ongemakkelijk is als je een seksscène opneemt en er staan alleen maar mannen of alleen maar vrouwen op de set. Moet wel gezegd: ik zou het vreselijk vinden als er een diversiteitsquotum zou zijn. Er zijn namelijk altijd uitzonderingen. Bij een serie over twee Groningse boeren maak je bijvoorbeeld andere keuzes omtrent diversiteit. Diversiteit zou dus geen must moeten zijn, maar het uitgangspunt, tenzij er een goede artistieke reden is om het anders te doen. Maar ik ben me bewust van het belang van diversiteit en werk graag met diverse crews: ook divers qua jong talent en oude rotten en een gelijke verdeling mannen en vrouwen. Dat is veel leuker.
Norbert ter Hall – fotografie: Catharina Gerritsen
Hoe zit het met duurzaamheid van personeel in jouw projecten?
Film is een rare branch, omdat we allemaal als freelancers op projectbasis werken. Toch werk ik vaak met dezelfde mensen: er is een soort harde kern die altijd wel terugkomt. Ik ben er erg trots op dat we mensen binnen dat systeem opleiden. Zo heb ik net een film gemaakt met een first assistent, de opnameleider op de set, die ooit bij ons is begonnen als runner. Ik vind het mooi dat hij zich zo heeft kunnen ontwikkelingen bij ons. Daarnaast moeten jonge mensen de kans hebben om te leren van ervaren mensen. Vaak worden producties gemaakt met alleen jongen mensen, want dat is lekker goedkoop. Maar ik sta erop dat we ook met ervaren mensen werken, ondanks dat die duurder zijn. Dat heeft onze branche nodig: de ervaring moet overgedragen kunnen worden op een nieuwe generatie. Die dynamiek tussen jong en ervaren geeft bovendien een leuke energie op de set. Enthousiasme van jonge mensen kan de boel goed opzwepen, maar de dempende kracht van ervaren mensen zorgt ervoor dat we het tot het einde volhouden. Zo geeft de diversiteit in ervaring een positieve invloed op de duurzaamheid.
Tekst: Ko van ’t Hek
Fotografie: Catharina Gerritsen
